– psycholożką, trenerką Polskiego Towarzystwa Psychologicznego I i II stopnia, certyfikowaną terapeutką Międzynarodowego Towarzystwa Terapii Systemowej, współzałożycielką Terenowego Komitetu Ochrony Praw Dziecka w Poznaniu, biegłą sądową powoływaną w sprawach rodzinnych i nieletnich; członkini Zespołu Programowego d.s. opracowania Miejskiego Programu Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie w Poznaniu;
– prowadzącą diagnozę układu rodzinnego, terapię dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi i wykorzystanych seksualnie, konsultacje dla rodziców, konsultacje i superwizje dla pracowników instytucji i organizacji pomocowych, a także warsztaty i treningi w zakresie podnoszenia kompetencji zawodowych dla pedagogów, psychologów, pracowników socjalnych i służby zdrowia, warsztaty dla rodziców, wykłady podczas specjalistycznych konferencji.

Podczas rozmowy poruszałyśmy tematy związane z różnymi formami przemocy wobec dzieci: od tych, które są napiętnowane społecznie, a ich skutki są szeroko publikowane i potępiane w mediach (tj. ciężkie pobicia dzieci), poprzez takie formy, które są często niezauważalne (jak przemoc emocjonalna wobec dziecka), do takich, które wciąż ogromna część społeczeństwa uznaje za dopuszczalne formy wychowania (jak klaps, potrząsanie czy szarpanie dziecka).

Przypominamy, że przemoc wobec dziecka jest przede wszystkim przestępstwem.

Definicja przemocy w rodzinie znajduje się natomiast w ustawie o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie z dnia 25 lipca 2005 r.:

Przemoc w rodzinie to jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra członów rodziny, także osób wspólne zamieszkujących lub gospodarujących, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.

Posłuchaj, udostępnij i sprzeciwiaj się przemocy wobec dzieci!